کمک صادرات برنج به میزان درآمد

باید از خود سؤالات سختی در مورد تغییر روند تولید و مصرف غلات ملی بپرسد.

به عنوان مثال، حتی امروزه، باقالی 75 درصد از تولید شالیزار ملی (باسماتی + IRRI) از آبیاری سنتی غرقابی استفاده می‌کند که دارای ردپایی بسیار زیاد است.

آیا عاقلانه است که یک محصول دلتا با ارزش بالا را تشویق کنیم که دیگر عمدتاً به درآمد صادراتی کمک نمی کند.

بلکه عمدتاً برای مصرف محلی تولید می شود؟

علاوه بر این، از آنجایی که کشت برنج پنجاب از آب آبیاری تامین می‌شود، پیامد آن برای نابرابری آب در جاهای دیگر چیست؟

و فراموش نکنیم که سوزاندن کلش شالیزار عامل مه دود در ماه های پاییز در پنجاب است که یک خطر برای سلامتی است.

تغییر روند مصرف نیز پیامدهایی برای امنیت غذایی داخلی دارد.

در سطح جهانی، برنج منبع تغذیه ضعیف تری نسبت به گندم است.

رشد سریع مصرف داخلی برنج بخاری گازی دست دوم در زمینه تولید استاتیک گندم چه چیزی را نشان می دهد؟

آیا پاکستان شاهد جایگزینی گندم به برنج است؟

اگر قیمت آرد داخلی در یک دهه گذشته به اندازه قیمت باسماتی افزایش نیافته است، چه چیزی به این پدیده دامن می زند؟

از لحاظ تاریخی، زمانی که کشورها از فقر فارغ می شوند، گندم را به عنوان غلات اصلی/غلات برنج جایگزین می کنند.

آیا این موضوع در مورد باسماتی نیز صادق است و آیا باید از آن به عنوان یک غلات پایین تر از آرد گندم جلوگیری کرد؟

این روند همچنین پیامدهایی برای بهره برداری از زمین های کشاورزی دارد.

در طول 10 سال گذشته، بخاری هیزمی به دلیل از دست دادن هکتارهای پنبه در پنجاب، سطح بیشتری تحت کشت برنج قرار گرفته است.

بین سال مالی 12 تا سال مالی 21، باسماتی 0.9 میلیون هکتار در استان به دست آورد که تقریباً برابر با سطح از دست رفته پنبه است.

از آنجایی که سطح زیرکشت پنبه حالت عادی جدیدی پیدا می کند، آیا رشد تولید برنج در غیاب هر گونه بهبود قابل توجهی در عملکرد باسماتی استان واقعاً پایدار است؟

و در آخر، چرا گونه های برنج هیبریدی برنج پاکستانی نتوانسته اند در پنجاب مورد توجه قرار گیرند؟

دهه گذشته یک انقلاب خاموش برنج در پاکستان را رقم زده است که ممکن است پیامدهای گسترده تری برای امنیت ملی تغذیه، رشد صادرات، تخصیص زمین کشاورزی، سود دهی کشاورزان و پایداری محیط زیست داشته باشد. در حالی که ممکن است