پوست گردو روسی پس از فرآوری میوه در مراکز تولید مغز گردو در دسترس است، با این حال تنها مقدار محدودی در صنعت استفاده شده است. این امر باعث آلودگی محیط زیست می شود و همچنین از ارزش کاربردی پایینی برخوردار است.
بنابراین لازم است کاربردهای بهتر و دیگری برای پوست گردو پیدا کرد. ترکیب پوسته گردو بسیار شبیه به سایر زیست توده های چوب است زیرا سلولز، همی سلولز و لیگنین اجزای اصلی هستند.
روش های مختلفی برای هیدرولیز سلولز و همی سلولز در زیست توده چوب به عنوان وسیله ای برای تولید کربوهیدرات ها پیشنهاد شده است که منابع خوبی برای تولید بیواتانول هستند.
روش موثر دیگر برای استفاده از پوست گردو، تولید زغال چوب و کربن فعال است. با اجرای پیرولیز. در حین تولید زغال، گازهای تولید شده معمولاً در هوا تخلیه می شوند. اگر بتوان آنها را متراکم کرد و استفاده کرد، ارزش پوست گردو را به میزان قابل توجهی افزایش می داد.
در حال حاضر، مطالعات پیرولیز پوسته گردو عمدتاً بر روی شرایط فرآیند، سینتیک و خواص زغال چوب متمرکز شده است. روشی را برای تهیه کربن فعال از منابع زیستی از جمله پوسته گردو توسعه دادند.
این تحقیق بر روی تأثیرات شرایط پیرولیتیک بر بازده گاز هیدروژن، مانند دما و مقدار کاتالیزور اضافه شده، متمرکز بود. دمیرباس7 فرآیند پیرولیز آهسته سنگ‌های چهار نوع خشکبار از جمله گردو را با تأکید بر تأثیر دما بر عملکرد محصولات پیرولیتیک مانند کربن، مایع (عمدتاً روغن ویسکوز) و گاز در نظر گرفت.
اخیراً تولید اسید پیرولین در فرآیند پیرولیز، با جمع‌آوری در محدوده‌های دمایی مختلف، از اهمیت زیادی برخوردار بوده است، زیرا بیشترین بخش تشکیل‌دهنده آن را فنل‌ها و اسیدهای آلی با فعالیت آنتی‌اکسیدانی و ضد میکروبی تشکیل می‌دهند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.