مقاومت در برابر خزش پلی کربنات شش میل را می توان با افزودن تقویت کننده های شیشه ای یا فیبر کربنی بهبود بخشید. 5-40٪ از تقویت کننده های GF می تواند مقاومت خزشی را تا 28 مگاپاسکال در دمای 210 درجه فارنهایت بهبود بخشد.
گریدهای تقویت شده مدول کششی، استحکام خمشی و کششی بهتری در مقایسه با گریدهای PC استاندارد دارند.
افزودن مواد افزودنی می تواند بازدارندگی شعله، پایداری حرارتی، نور UV و ثبات رنگ و چندین ویژگی دیگر را بهبود بخشد.
ورق های پلی کربنات پوشش داده شده نیز هواپذیری بهتری را نشان می دهند و مقاومت مارپیچی و شیمیایی را نشان می دهند.
تثبیت کننده های مبتنی بر بنزوتریازول برای تثبیت PC در برابر نور UV و محافظت در برابر تخریب UV مفید هستند.
تثبیت کننده های مبتنی بر استرهای اسید فسفر برای بهبود پایداری حرارتی پلی کربنات موثر شناخته شده اند.
چندین بازدارنده شعله مانند هالوژنه، بر پایه فسفر و بر پایه سیلیکون به طور گسترده ای برای دستیابی به عملکرد UL مورد نیاز، افزایش LOI و کاهش گرمای احتراق برای محصولات PC استفاده می شود.
مخلوط های پلی کربنات از نظر تجاری برای ایجاد تعادل مناسب بین عملکرد و بهره وری موفق هستند.
این آلیاژها برای کاربردهایی که مقاومت شیمیایی بالا مورد نیاز است مناسب هستند.
مخلوط‌های PC/PBT به دلیل رفتار کریستالی بالاتر PBT مقاومت شیمیایی بالاتری نسبت به مخلوط‌های PC/PET ارائه می‌کنند، در حالی که گریدهای ترکیبی PET مقاومت حرارتی بالایی دارند.
چقرمگی PC و مقاومت حرارتی بالا همراه با شکل پذیری ABS و قابلیت پردازش ترکیبی عالی از خواص را ارائه می دهد.
پلی کربنات ها با پلیمریزاسیون تراکمی بیسفنول A (BPA؛ C15H16O2) و فسژن تولید می شوند.
PC ذوب شده و با فشار زیاد در قالبی قرار می گیرد تا شکل دلخواه را به آن بدهد.
خشک کردن قبل از پردازش بسیار توصیه می شود: 2-4 ساعت در 120 درجه سانتیگراد. رطوبت هدف باید حداکثر 0.02٪ باشد.
برای جلوگیری از تخریب مواد، حداکثر زمان ماند ایده آل بین 6 تا 12 دقیقه بسته به دمای مذاب انتخابی است. دو تکنیک اصلی درگیر در پردازش پلی کربنات قالب گیری تزریقی و اکستروژن هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.