در بسیاری از گونه های درختی چوب گردو به روز قسمت مرکزی بخش عرضی تنه تیره تر از چوب محیطی است. این قسمت داخلی به نام چوب قلب و ناحیه اطراف آن چوب صنوبر نامیده می شود.
چوب صنوبر حلقه های رشد جدیدتر را تشکیل می دهد و در فرآیندهای زندگی یک درخت شرکت می کند.
همانطور که قطر درخت با رشد افزایش می یابد، لایه های قدیمی تر و داخلی دیگر در حمل و نقل و ذخیره آب و مواد مغذی شرکت نمی کنند و تبدیل به چوب قلب می شوند.
پس از یک سن خاص، چوب قلب در همه گونه ها وجود دارد، حتی اگر تغییر رنگی وجود نداشته باشد.
بخش عرضی تنه نیز ویژگی های خطی به نام پرتوهایی را نشان می دهد که از مغز به پوست تابش می کنند و از عرض بسیار متمایز مانند بلوط تا نامشخص برای چشم غیر مسلح مانند کاج و صنوبر متغیر است.
برخی از چوب های نرم مانند کاج، صنوبر، کاج اروپایی و صنوبر داگلاس دارای کانال های رزین هستند.
در یک بخش عرضی که با چشم غیر مسلح یا لنز دستی بررسی می شود، کانال های رزین به صورت نقاط کوچک تیره یا سفید رنگ ظاهر می شوند.
بخش هایی از تنه که عمود بر مقطع عرضی ساخته شده اند، تصویر متفاوتی از ویژگی های ماکروسکوپی ارائه می دهند.
مقاطع شعاعی یعنی مقاطع طولی که از مغز عبور می کنند با آرایش موازی حلقه های رشد و ظهور پرتوها به شکل رگه هایی به نام فلک (در گونه هایی با پرتوهای برجسته مانند بلوط) مشخص می شود.
در مقاطع مماسی مقاطع طولی برش مماس بر حلقه ها آرایش حلقه رشد به شکل یک سری قوس یا سهمی است.
میکروسکوپ نشان می دهد که چوب از واحدهای کوچکی به نام سلول تشکیل شده است. طبق برآوردها، 1 متر مکعب (حدود 35 فوت مکعب) چوب صنوبر حاوی 350 میلیارد تا 500 میلیارد سلول است.
انواع سلول های اصلی تراکئید، اعضای عروق، فیبرها و پارانشیم نامیده می شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.